Warmia i Mazury

Warmię i Mazury, tę krainę ponad tysiąca jezior, można bez przesady nazwać zagłębiem wędkarsko-turystycznym. Nad rozległe wody pojezierza wyruszają amatorzy wędkarskiego sportu nie tylko mieszkający stale w województwie olsztyńskim, lecz także przyjeżdżający na czas urlopu ze wszystkich zakątków Polski, a nierzadko i z zagranicy.

Ponieważ sam jestem od wielu lat zapalonym wędkarzem, zdaję sobie sprawę z pilnej potrzeby wydania przewodnika, który zawierałby informacje dotyczące zarówno biologii wędkarskich gatunków ryb, rozmieszczenia i charakterystyki jezior, jak też przepisów prawnych obowiązujących na wodach różnych użytkowników oraz wskazałby najdogodniejszy sposób dojazdu, możliwości noclegu, zjedzenia posiłku itd.

Wyczerpujące omówienie wszystkich problemów interesujących wędkarzy wymagałoby wydania kilkutomowego dzieła, a nie podręcznego przewodnika. Dlatego właśnie pragnę przeprosić moich przyszłych czytelników za skromny zakres wiadomości. Starałem się jednak ująć je w najbardziej przejrzystą i funkcjonalną formę, aby wszystkim entuzjastom wędkowania — tego wspaniałego i zdrowego sportu -— ułatwić wybór najlepszego łowiska, a przez to przeżycie niezapomnianych przygód wędkarskich, odpoczynek w pięknym miejscu oraz kontakt z przyrodą.

Jeżeli dopomogę wędkarzom w osiągnięciu tego celu, uznam, że moja praca miała sens. Za nadesłane przez czytelników uwagi, które pozwolą mi przekonać się, czy i w jakim stopniu zamierzenia tego wydania zostały zrealizowane, będę niezmiernie wdzięczny.

Strona niniejsza składa się z części: ogólnej — podającej najważniejsze informacje o morfologii jezior, ichtiofaunie, organizacji rybactwa i wędkarstwa; szczegółowej — zawierającej mapy i opisy jezior; skorowidzowej, na którą składają się tabele, indeksy nazw jezior i miejscowości.

Część szczegółowa ujmuje wszystkie jeziora województwa o powierzchni równej i przewyższającej 5 ha. Jeziora mniejsze od 5 ha — najczęściej małowartościowe pod względem rybackim oraz wędkarskim — pominięto, bowiem opis ich rozszerzyłby nadmiernie ramy niniejszego opracowania. Na wstępie części szczegółowej umieszczono mapę województwa podzieloną na sektory, następnie mapy sektorów (7—-XV) podzielone, z wyjątkiem sektora I, na podsektory (1, 2, 3/A,B,C). Opisy jezior ułożono sektorami, alfabetycznie w ramach sektora.

W opisie na pierwszym miejscu umieszczono obowiązującą nazwę jeziora, dalej — częściej używane nazwy potoczne.

W następnym wierszu kolejno umieszczono: powierzchnię jeziora łamaną przez powierzchnię wysp (np. jezioro o pow. 126 ha, powierzchnia wysp 14 ha — 126,0/14,0), maksymalną głębokość zbiornika, jego typ rybacki oraz oznaczenie podsektora na mapie (np. na mapie V — jezioro Ewingi leży w podsektorze B3).

Indeks jezior zawiera nazwy obowiązujące, nazwy potoczne oraz w przypadku powtarzających się nazw — również nazwę najbliższej miejscowości.